Zoals Biesta de dimensies beschrijft die hij in elke vorm van onderwijs ziet, zijn er meerdere paradigma's van waaruit men kan kijken naar leren, naar onderwijs, naar kennis.
Een gangbare indeling in de wijze waarop mensen kennis beschrijven, is die vanuit het Constructionisme. Daarin wordt onderscheid gemaakt tussen positivisme, post-positivisme en postmodernisme. De overeenkomst is dat men altijd uitgaat van het construeren van kennis. In dat opzicht is het een doorontwikkeling van het Constructivisme.
Bij deze drie vormen loopt de mogelijkheid tot persoonlijke interpretatie en invulling van het geleerde in toenemende mate op. Mijn positie is post-positivisme richting modernisme. Kennis is voor mij vooral gekoppeld aan wijsheid in denken en handelen (modernisme), waarbij de omgeving en de sociale consensus in het handelen zeer belangrijk zijn (post-positivisme). Dit is vooral mijn paradigma binnen mijn werk op de opleiding Fysiotherapie.
Wanneer ik daaraan koppel waarvoor iemand kennis nodig heeft, denk ik binnen mijn werk met name aan de pragmatische kant ervan: om te zorgen dat iemand functioneert in zijn werkcontext. Studenten moeten met de juiste bagage (waaronder kennis) worden voorbereid op het beroep, op hun functioneren in de context van de zorg. Dit is een pragmatische opvatting.
Als ik kijk naar de meer persoonlijke drijfveren die bij mijn eigen leren een rol spelen is dat niet alleen het pragmatisme. Exemplarisch kijken naar 'kennis' is voor mij de drijfveer tot leren. Mezelf ontplooien, een ander bewustzijn ontwikkelen, streven naar een rijk innerlijk leven, dat niet rechtstreeks gekoppeld hoeft te zijn aan het zichtbare handelen. Feitelijk spreek ik dan over transformerend leren (Illeris, 2007)
Voor mij zit daarin de rijkdom en het wezen van 'kennis opdoen'.
Mijn paradigma heeft invloed op de keuzes van de leerfaciliterende aspecten die ik geselecteerd heb uit de grote hoeveelheid die in Schunks Learning Theories beschreven worden en die terug te vinden zijn in mijn leer/toetsmodel.
Het pragmatische aspect uit mijn paradigma beslist dan voor doelgericht, herhaling, elaboratie en contextgebonden als belangrijke aspecten voor leren.
De exemplarische kant van mijn paradigma kiest voor de aspecten zelfsturing, de metacognities reflecteren en monitoring eigen handelen, self efficacy en een growth mindset.
Natuurlijk is de lijst factoren die medebepalend zijn voor effectief leren veel langer en uitgebreider dan de keuze die ik nu heb gemaakt. Ik hoop echter vanuit mijn paradigma, duidelijk te hebben gemaakt waarom de gekozen aspecten voor mij belangrijk zijn om te gebruiken in een leermodel. Ik heb deze aspecten vervolgens in het onderwijsmodel kunnen verwerken, waardoor ik meen te kunnen stellen dat dit model een positief effect op het leren tijdens de stages zal hebben.
Het pragmatische aspect uit mijn paradigma beslist dan voor doelgericht, herhaling, elaboratie en contextgebonden als belangrijke aspecten voor leren.
De exemplarische kant van mijn paradigma kiest voor de aspecten zelfsturing, de metacognities reflecteren en monitoring eigen handelen, self efficacy en een growth mindset.
Natuurlijk is de lijst factoren die medebepalend zijn voor effectief leren veel langer en uitgebreider dan de keuze die ik nu heb gemaakt. Ik hoop echter vanuit mijn paradigma, duidelijk te hebben gemaakt waarom de gekozen aspecten voor mij belangrijk zijn om te gebruiken in een leermodel. Ik heb deze aspecten vervolgens in het onderwijsmodel kunnen verwerken, waardoor ik meen te kunnen stellen dat dit model een positief effect op het leren tijdens de stages zal hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten